بررسی نحوی ممیّز عدد در زبان فارسی

در این مقاله ساختار نحوی ممیّزهای عدد در گروه حرف تعریف زبان فارسی در چارچوب برنامة کمینه گرا بررسی می­شود. ممیّز عدد تکواژی است که هنگامی که اسم توسط یک عدد مورد شمارش قرار ­گیرد به­ همراه اسم می­آید. در این پژوهش براساس نظرات چنگ و سایبسما (2005)، ایشی (2000)، لی (1999)، تانگ (2004)، سیمپسون (2005) و بورر (2005) ویژگی­های واژ- نحوی ممیّزها در زبان فارسی را در رابطه با دیگر سازه­های گروه حرف تعریف ازجمله اعداد بررسی کرده، نشان می دهیم که برخلاف غلامعلی­زاده (1374)، سمایی (1387) و صحرایی (1389)، ممیّزها در زبان فارسی هستۀ گروهی جداگانه به نام گروه ممیّزی هستند که این گروه خود متمم هستۀ عدد است. سپس براساس ابنی (1987) نشان می­دهیم که هستۀ مذکور نوعاًً هسته­­ای نقشی است و نه واژگانی. آنگاه به نقش این عنصر در درون گروه حرف تعریف پرداخته، نشان می­دهیم که مشخصۀ کمیّت که از طرف درزی و یاراحمدزهی (1390) برای این عناصر ارائه­شده لزوماًٌ دارای ارزش مطلق بوده، نقش آن در واقع منفردکردن اسامی است.